Ferdydurke

Z recenzji:

(...) Przedstawienie wyróżnia pasja (dojrzało-niedojrzała) gry w Gombrowicza, która ze sceny udziela się również publiczności. Zachowanie rytmu między farsą, a powagą. Już już, widz sobie myśli, oni zaraz przegną i farsa przejdzie w wygłup, a tu nagle zmiana światła, muzyki, tonacji gry i nagle farsa nabiera innych sensów.

„Ferdydurke" jest powieścią o matematycznej strukturze, podzieloną na części, które stanowią zamkniętą całość. Inscenizacja Turteatern podąża śladem powieściowych części. Emma Broström w scenicznej adaptacji kondensuje tekst do kilku wątków.

Scenografia przedstawienia sama w sobie jest teatralnym znakiem, który oddaje główny motyw „Ferdydurke". Wszystko tu prowizoryczne, plastykowo-sztuczne, niedoskonało-obdrapane, chciałoby się użyć terminu gombrowiczowskiego, niegotowe czyli niedojrzałe. (...) Witolda gra świetnie Nils Poletti. Jego sposób gry, rodem z commedii dell´arte, ale z działającym hamulcem, sprawdza się doskonale w inscenizacjach tekstów Gombrowicza. Gombrowiczowskich postaci nie da się grać psychologicznie, są raczej znakiem, wyrazem pewnych stanów, charakteryzuje je powtarzalność gestów i słów. Przedstawienie Turteatern jest odważne i witalne, doskonałe aktorsko, ze świetnym przekazem tekstu. Gombrowicz inaczej, a jednocześnie w zasięgu wzroku. Idź do Turteatern, a sam zobaczysz.

Anna Nagorna, Poloniainfo.se, 20.03.2009

„Turteatern całą duszą stawia na Gombrowicza, każdą teatralną zagrywkę przeprowadza na najwyższych obrotach, bo to chyba najlepszy sposób na zyskanie nowych entuzjastów niesamowitej, nieskończenie bogatej twórczości polskiego pisarza."

Expressen

„Ferdydurke dostarcza silnych emocji. Bez wątpienia mamy do czynienia z teatralnym wydarzeniem nietuzinkowego formatu."

Tidningen Kulturen

„Mamy do czynienia z teatrem inteligentnym, intelektualnym, w którym nie brakuje jednak uczucia, bo jest go wręcz w nadmiarze."

Svenska dagbladet

"Turteatern pokazuje ile witalnej siły tkwi w tekstach Witolda Gombrowicza. Inscenizacja w reżyserii Erika Holmströma jest ambitna, pełna fantazji i w ścisłej symbiozie z antynaturalistyczną estetyką pisarza."

Dagens Nyheter