Zabawa

"Tak niezwykle tej z górą trzydziestoletniej aktówki nie odczytał dotąd w teatrze chyba nikt. To już nie jest tylko parada kompleksów, mędrkowań i postulatów trzech parobków - chamów, rytmem wiersza Wyspiańskiego marzących o wiejskim ubawie. Zabawa jawi się bohaterom jako synonim życia prawdziwego, którego jakimś niezbadanym wyrokiem zostali pozbawieni; gdy  urządzą sobie jej własną namiastkę, zmieści się tam i ślub, i pogrzeb, przyjaźń, nienawiść, marzenia, zawody... W finale będą cieszyć się jak dzieci, słysząc muzykę świadczącą o tym, że gdzieś jest zabawa - a będzie to Lacrimosa z Mozartowskiego Requiem d-moll."

Jacek Sieradzki, Polityka