Ślub

"Moją interpretację dramatu Gombrowicza można by nazwać ślubem na dnie. Dla mnie to określenie otwiera bardzo różne perspektywy odbioru - manichejski horyzont braku nadziei, zasad, zdolności poznania i horyzont rozpaczy, w której wszystko się topi. Próbowałem przeczytać ten dramat przez "Boską Komedię" Dantego. To, co Henryk ogląda w swoim śnie, to przedpiekle. Jego pensjonariuszami są ludzie kandydujący do piekła, którzy jednak nigdy tam nie trafią, ponieważ udało im się uśmiercić człowieka w sobie, oddalić od siebie odpowiedzialność za zło. W perspektywie tej wędrówki przez kręgi dantejskiego piekła ślub jawi się jako poszukiwanie więzi absolutnej w świecie pozbawionym absolutu, wyraża pragnienie tego, co niemożliwe - pragnienie odbicia Boga w stworzeniu."

Waldemar Śmigasiewicz - reżyser