Wspomnienia polskie
Witold Gombrowicz
To jest Gombrowicz, ale trochę inny Gombrowicz niż ten, z którym mamy do czynienia w „Ślubie", „Transatlantyku" czy w „Dziennikach". „Wspomnienia" są bardziej intymne Gombrowicz jest bardziej liryczny, nie przemawia ex cathedra, jak nieraz robi to w „Dzienniku". Nie chce zabłysnąć wiedzą, refleksją, analizą świata. Jest „skromniejszy", skupia się na własnych przeżyciach i jest dość szczery. Dość. O ile autor w ogóle bywa szczery...
„Wspomnienie polskie" powstały w Argentynie jako cykl pogadanek radiowych, które jako stypendium Radia Wolna Europa, ratowały autora z finansowych tarapatów. Wiadomo, że ta stała seria - pisana mniej więcej co dwa tygodnie - nigdy nie pojawiła się w eterze. Tekst nie widział dotąd również świateł sceny. Tematem „Wspomnień polskich" jest przede wszystkim młodość pisarza. Pisze o dojrzewaniu w Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym, o środowisku, w którym żył, o tym jak determinowała go ziemiańsko - szlachecka rodzina, o trudnych początkach swego pisarstwa, o swoim życiowym nieudacznictwie.
Chętnie wracam do Gombrowicza z dwóch powodów. Po pierwsze bardzo mi odpowiada jego stosunek do Polski. To jest zupełnie rewolucyjne spojrzenie, wywracające dotychczasowe myślenie o patriotyzmie. Powód drugi to jego odkrycie, o nieustannym zmaganiu człowieka z formą, cokolwiek przez tę formę będziemy rozumieć: państwo, kościół, tradycję, styl życia, czy drugą osobę.
(...) Gombrowicz jest oryginalny - inny. To pierwsza rzecz, która od razu budzi zainteresowanie. Takiego „Ślubu" nikt nie napisał, podobnie jak takiej „Operetki". Pokusa zmierzenia się z jego warstwą literacką jest bardzo silna. Jest w niej kreowana przez autora zarówno silna forma teatru, jak i ogromny bagaż intelektualny. Teatr Gombrowicza porusza się w kręgu najważniejszych rozstrzygnięć: kim jest człowiek wobec drugiego człowieka, kim jest człowiek wobec formy, kim jest człowiek wobec świata, kim jest człowiek wobec Boga. To pytania, na które pewnie nie jest w stanie dać odpowiedzi, chociaż próbuje. Ale my te pytania wciąż możemy zadawać, dlatego ta literatura jest taka ciekawa.
Mikołaj Grabowski, fragmenty wypowiedzi dla "OK!Magazynu", wrzesień 2012
fot. M. Grabowski
Spektakl został wyróżniony przez jury X Międzynarodowego Festiwalu Gombrowiczowskiego. Jury pod przewodnictwem Jacka Wakara przyznało Mikołajowi Grabowskiemu nagrodę za reżyserię "Wspomnień polskich" w Teatrze Powszechnym w Radomiu oraz "Dzienników" w warszawskim Teatrze IMKA.
Nagrodami uhonorowano także radomskich aktorów: Janusz Łagodzińskiego i Karolinę Łękawę.
Event Properties
Event Date | 20-10-2012 | 0:00 |
Capacity | Unlimited |
Registered | 0 |
Individual Price | Free |
Location | Duża Scena |
Scenario, direction and musical arrangement
Scenariusz, reżyseria i opracowanie muzyczne
Mikołaj Grabowski
|
Scenography and costumes
Scenografia i kostiumy
Katarzyna Kornelia Kowalczyk
|
Projections
Projekcje
Katarzyna Kornelia Kowalczyk, Jarosław Tokarski
|
Light
Światła
Michał Grabowski
|
Maria Gudejko
-
Joanna Jędrejek
-
Jarosław Rabenda
-
Karolina Winiarek
-
Sebastian Cybulski
-
Wojciech Wachuda
-
Janusz Łagodziński
.