W comme Gombrowicz

To przedstawienie bardzo proste, więc bardzo piękne.
"Jestem humorysta, pajac, linoskoczek, prowokator, moje utwory na głowie stają żeby się spodobać, jestem cyrk, liryzm, poezja, groza, walka, zabawa - czegóż pan che więcej? - W. G.
To historia człowieka na wygnaniu, który usiłuje stworzyć samego siebie.
"Więc trzeba było odebrać Dziennikowi charakter zwierzeń (szczerość to nudziarstwo, on musiał mnie ukazać w akcji, w mojej intencji narzucenia się ludziom w ten sposób, a nie w inny, w moim kształtowaniu się na oczach ludzi. Takim chcę być dla was, a nie taki jestem - W. G.
To duet tekstu i muzyki.